Það er dálítið magnað með það ... allavega hjá mér að þegar að allt er á fullu og margt að gerast og búið að gerast þá hef ég frá neinu að segja. Hvort það er út af því að ég vill ekki gera upp á milli þess sem gerst hefur og þar af leiðandi nenni ekki að sitja heila kvöldstund og skrifa, eða út af því að mér finnst alveg nóg að ég upplifi það sem ég er að upplifa og ykkur er ekki boðið með, eða ég veit ekki hvort það myndi vekja sömu hrifningu hjá ykkur eða og eða og eða ...